Γυναίκες και εξουσία




ΟΜΙΛΙΑ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ 8 ΜΑΡΤΗ





Αντιλαμβανόμαστε τον τίτλο και το περιεχόμενο της  ως μια συμβολή στην ανάδειξη του προβλήματος και στην αντιμετώπιση του, όχι βεβαίως ως ένα στενό γυναικείο αίτημα αλλά ως θέματος διεύρυνσης της δημοκρατίας και δικαιότερης οργάνωσης της κοινωνίας.

Στην Ελλάδα ο   γιορτασμό της 8ης Μάρτη του 2006 συνέπεσε με τη συμπλήρωση 50χρονων δικαιώματος ψήφου της Ελληνίδας.  Ένα δικαίωμα, που αναγνωρίσθηκε, με καθυστερήσεις και αφού προηγήθηκαν δημοκρατικοί και φεμινιστικοί αγώνες, που έβρισκαν απέναντί τους ποικιλόμορφες αντιδράσεις.
Να θυμηθούμε τη συμβολή των γυναικών στην οικονομική και κοινωνική ανόρθωση της χώρας, μια αγνοούμενη δραστηριότητα που τη συνοδεύει η σιωπή της ιστορίας.  Τη συμμετοχή των γυναικών στον αγώνα για την εθνική απελευθέρωση, την απόκρουση της φασιστικής εισβολής, τον αγώνα της εθνικής αντίστασης.
Δείγμα αυτής της συμβολής ήταν η αναγνώριση από της κυβέρνηση της ελεύθερης Ελλάδας, κατά τη διάρκεια του αγώνα για την εθνική απελευθέρωση του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι, στις γυναίκες.
Πριν 50 χρόνια, το 1956.
Η Ελλάδα ουσιαστικά υποχρεώθηκε να κυρώσει τη διεθνή σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για ίσα πολιτικά δικαιώματα και ίση συμμετοχή των γυναικών σε όλα τα δημόσια λειτουργήματα και τις δημόσιες θέσεις.  Έτσι άνοιξε ο δρόμος για το δικαίωμα του εκλέγει και εκλέγεσθαι των γυναικών.
Έκτοτε με τους αγώνες του γυναικείου κινήματος, έγιναν σημαντικά βήματα που συνταγματικά καθιερώνεται η ισότητα ανδρών και γυναικών σε όλους τους τομείς και ψηφίζεται νόμος για το Οικογενειακό δίκαιο και τέλος τη εισαγωγή υπέρ των γυναικών, θετικών μέτρων και ποσοστώσεων και αναθέτει στην πολιτεία την πραγματοποίηση της ουσιαστικής ισότητας για την Ελληνίδα με τη λήψη ειδικών θετικών μέτρων για αυτό το σκοπό
Έτσι ψηφίζεται ο νόμος 2839/2000 άρθρο 6, ο οποίος προβλέπει τη συμμετοχή στα υπηρεσιακά συμβούλια των Δημοσίων υπηρεσιών Μ.Π.Δ.Δ. και ΟΤΑ σε ένα φύλλο τουλάχιστον κατά το 1/3 (ένα τρίτο) το ίδιο προβλέπεται και για τον διορισμό των οργάνων διοίκησης Ν.Π.Δ.Δ. και Ν.Π.Ι.Δ.
Το 2001 ψηφίζεται ο νόμος 2110, ο οποίος ρυθμίζει τον αριθμό των υποψηφίων συμβούλων στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές κατά φύλλο.  Δηλαδή ο αριθμός των υποψηφίων συμβούλων από κάθε φύλλο πρέπει να ανέρχεται σε ποσοστό ίσο τουλάχιστον με το 1/3 του συνολικού αριθμού των υποψηφίων κάθε συνδυασμού.  Είναι αλήθεια ότι υπήρξαν θετικά αποτελέσματα σε σχέση με τα ποσοστά των εκλεγμένων γυναικών στην αυτοδιοίκηση μετά την πρώτη εφαρμογή του νόμου.  Δεν είναι όμως απολύτως ικανοποιητικά.
Όμως μένουν πολλά να γίνουν
Πιστεύουμε ότι το θέμα της ισότιμης συμμετοχής των γυναικών στα κέντρα λήψης πολιτικών αποφάσεων, είναι μέρος του γενικότερου προβλήματος για ισότιμη συμμετοχή των γυναικών σ’ όλες τις πλευρές κοινωνικής ζωής και κατά την άποψή μας η θέση και τα δικαιώματα της γυναίκας στην εργασία αποτελεί βασική προϋπόθεση για την αναβάθμιση της συμμετοχής της στα κοινά, στους θεσμούς, στις διαδικασίες λήψης των πολιτικών αποφάσεων
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια δυσκολεύει η  θέση της γυναίκας μέσα σ’ ένα πλαίσιο όξυνσης των προβλημάτων των εργαζομένων αλλά και ευρύτερα λόγω του περιορισμού του δημόσιου χώρου από την κυριαρχία της πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς σε βάρος των αμοιβών, των δικαιωμάτων αλλά και του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων.
Η νεοφιλελεύθερη επίθεση και η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση προχωρά σε μια γενικότερη συντηρητική αναδίπλωση και δείχνει το πιο σκληρό της πρόσωπο κυρίως απέναντι στη γυναίκα η οποία αγωνίζεται σήμερα,

  • για τη διατήρηση των όσων έχουν κατακτηθεί στο μακρύ και ανηφορικό δρόμο της ισότητας και στη διεύρυνση των κατακτήσεών τους.
  • πρόσβαση σε όλα τα επαγγέλματα με ισότιμη επαγγελματική εξέλιξη.
  • πλήρης εργασία με 35ωρο και 5ήμερο με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη ώστε να έχει η γυναίκα τη δυνατότητα και το χρόνο να ασχοληθεί με τα κοινά
  • μέτρα στήριξης των μονογονεακών οικογενειών
  • κοινωνική υποδομή για τη μητέρα
  • πολιτική υγείας με την οπτική του φύλλου
  • υποστήριξη της εγκύου
  • μέτρα για τα απασχόληση- την ανεργία και κύρια για τη νέα γυναίκα.

Ζούμε σήμερα μια επίθεση στο ωράριο εργασίας, τα εργασιακά δικαιώματα, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης με το πρόσχημα της ισότητας, την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, την ιδιωτικοποίηση των δημοσίων υπηρεσιών και την απορύθμιση της αγοράς εργασίας.
Το ποσοστό των ανέργων γυναικών στην Ελλάδα ανέρχεται στο 70% του συνολικού ποσοστού.
Η έλλειψη κοινωνικής υποδομής καθώς και η άνιση κατανομή των οικογενειακών και οικονομικών υποχρεώσεων, δυσκολεύουν τη συμμετοχή των γυναικών στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας μας.  Τα αναχρονιστικά κοινωνικά στερεότυπα δεν απελευθερώνουν σήμερα τη γυναίκα ώστε να δραστηριοποιηθεί και να κοινωνικοποιηθεί στο βαθμό που θα ήθελε και να γίνει αναγνωρίσιμη.
Είναι ανάγκη και να αγωνιστούμε για πρόσβαση των γυναικών σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
Εμείς πιστεύουμε ότι η υποαντιπροσώπευση των γυναικών στην πολιτική και τα κέντρα όπου διαμορφώνονται και αποφασίζονται οι πολιτικές, συνιστά έλλειμμα δημοκρατίας και στρέβλωσης της δημοκρατικής οργάνωσης της κοινωνίας.
Η συμμετοχή των γυναικών στα Κ.Λ.Α. αποτελεί ένα από τους βασικούς δείκτες της θέσης των γυναικών στην κοινωνία.
Είναι ανθρώπινο δικαίωμα.
Οι γυναίκες αποτελούν το 50% του ανθρώπινου δυναμικού και μπορούν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη, την παραγωγή αλλά και την πολιτική με τις ικανότητες και το ταλέντο τους.
Οι γυναίκες υιοθετούν συμπεριφορές και ιδέες που εναρμονίζονται περισσότερο με τις ανάγκες των σύγχρονων κοινωνιών.
Η σημερινή πραγματικότητα στη χώρα μας έτσι όπως καταγράφεται δεν είναι και η καλύτερη, 40 γυναίκες μόνο βουλευτίνες στους 300 του ελληνικού κοινοβουλίου, ποσοστό 13%, κάτω από τον παγκόσμιο μέσο όρο 15% εκλεγμένων στα κοινοβούλια.
Μεγαλύτερα ποσοστά συμμετοχής των γυναικών έχουμε στην αυτοδιοίκηση.  Συνέβαλλε θετικά και η εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας.
Ευθύνες έχει η πολιτεία, αλλά και τα πολιτικά κόμματα……….
Στο νέο κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων θα πρέπει να επεκταθεί για όλα τα όργανα της αυτοδιοίκησης, η υποχρεωτική συμμετοχή του 1/3 για κάθε φύλλο και να μην φαλκιδευτεί.
Να ψηφιστεί παρόμοιος νόμος με αυτόν της Τοπικής αυτοδιοίκησης και για τα ψηφοδέλτια των συνδυασμών για το Εθνικό Κοινοβούλιο.